یکی از مهم‌ترین ادلّه‌ی ولایت و امامت و خلافت بلافصل امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام حدیث معروف «غدیر خُم» است. مطابق این حدیث به دنبال نزول آیه:
«يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ.»
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حضرت علی علیه‌السلام را از جانب خداوند متعال به امامت بعد از خود منصوب و فرمودند:
«مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ. اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ.»
«هر کس من مولای اویم، این علی مولای اوست. بار خدایا! دوست بدار هر کس را که ولایت او را پذیرفته و دشمن بدار هر کس را که با او دشمنی کرده است.»
این واقعه در سال دهم هجری، بعد از مراسم عظیم حجة‌الوداع اتفاق افتاد که بنا به نوشته مورّخان حدود یکصد و بیست هزار نفر از مسلمانان از تمامی کشورهای اسلامیِ آن زمان حاضر بودند.
نظرات