چشمه اخلاق از علی‌ اصغر نیلچی

زِ قابِ چشمِ پَیَمبَر نگاه کن به جهان

قدم بزن به رَهَش تا که پَر کِشی به جَنان

چه خوب می‌شد اگر می‌شدیم شاگردش

شبیه شاپَرَکان می‌شدیم بَر گِردَش

زِ دامَنَش گُلِ جود و گُذَشت می‌چیدیم

مَرامِ زندگی‌اش را دقیق می‌دیدیم

نمی‌گذاشت تفاوت میانِ هیچ کسی

به هر که بود مسلمان رفیق بود بَسی

کسی که عالَم و آدَم غُبارِ پایَش بود

به هیچ کس به تکبّر دَمی نظر نَنِمود

نمی‌گرفت زِ مردم به قلبِ خود کینه

زُلال بود و مُصَفّا شبیه آئینه

سِزاست اینکه به راهَست این همه عُشّاق

محمّد است محبّت، محمّد است اخلاق