حیرانی

رسید روضه به اینجا که مادر اُفتاد

و میانِ آن همه نامَرد آخر اُفتاد

و دَری که سوخته از ازدحام کَنده شد

و به رویِ قامَتِ زهرای اَطهَر اُفتاد

رسید بر مُغَیره غَلاف را برداشت

میانِ کوچه به دنبالِ مادر اُفتاد

و میانِ بِستَرِ خون داشت دست‌و‌پا می‌زد

میانِ کوچه فقط فِضِّه را صدا می‌زد

وای مادرم مادرم مادرم