دعای عَلقَمَه

محمّد بن خالد طیالسی روایت کرده از سیف بن عُمَیره که گفت: بیرون رفتم با صفوان بن مهران و جمعی دیگر از اصحاب خودمان به سوی نجف. بعد از خروج حضرت صادق علیه‌السلام از حیره به سمت مدینه؛ پس زمانی که ما فارغ شدیم از زیارت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، صفوان صورت خود را به جانب مشهد ابو عبدالله علیه‌السلام گردانید، سپس برای ما گفت: «زیارت کنید حسین علیه‌السلام را از این مکان از نزد سر مقدّس امیرالمؤمنین علیه‌السلام که حضرت صادق علیه‌السلام از اینجا ایما و اشاره کرد به سلام بر آن حضرت و من در خدمتش بودم؛

سیف گفت: پس خواند صفوان همان زیارتی را که علقمة بن محمّد حَضرَمی از امام باقر علیه‌السلام در روز عاشورا روایت کرده بود؛ آنگاه رکعت نماز نزد سرِ امیرالمؤمنین علیه‌السلام به جا آورد و بعد از آن نماز امیرالمؤمنین علیه‌السلام را وداع گفت و به جانب قبر حسین علیه‌السلام به سلام اشاره کرد _ در حالتی که روی خود را به جانب او _ و بعد از زیارت او را وداع کرد و از دعاهایی که بعد از نماز خواند دعای شریف زیر بود.

دعای علقمه، دعایی است که پس از زیارت عاشورا در مفاتیح الجنان آمده است.